پسرم کلاس ششم درس می خواند؛ مدتی است کتاب های کوتاه داستانی از فرهنگسرای نزدیک مان میآورد و میخواند در این اواخر خودش یک داستانک نوشته به اسم «از تاریکی میآید». از خواهرش نظرش را خواسته و خواهرش میگه اسمش قشنگ نیست اما محتواش خیلی خوبه. داستان نویس اعتراض کرده است که وقتی همه اش کتابهای قصه و یکی بود یکی نبود خوانده ای از کجا میدانی که اسمش قشنگ نیست. آنهم کم نیاورده و در جوابش گفته است خودت ازم نظر خواستی.
نمی خواهم از این قضیه یک داستان دیگری را من بنویسم؛ هدفم آن بود که در ساختار یک جامعه سالم، فرهنگ سالم نقش اساسی دارد. زمانی که اکثریت افراد جامعه با فرهنگ کتاب و کتابخوانی سروکار داشته باشند، از آوان کودکی تا زمانی که بزرگ می شوند، تاثیرات شگرفی در نهاد آنان می گذارد و سبب می شود که آن جامعه هوشیار و بیدار باشد و نگذارد هرکسی بالای آنها حکومت و حاکمیت کند. الآن کاری به ت غربی نداریم که دولتمردان شان چه طور آدمای هستند خوبند یا خراب! اما باید پذیرفت که اکثریت مردم ازنظر فرهنگ - جدا از نحوه ای تفکر - به یک حدی رسیده اند که از وضعیت فلاکت و بحران خودشان را نجات دهند. فی المثل هراندازه که با دولت مرکزی شان مشکل داشته باشند، اما دست به سلاح و کشتار نمی برند تا آخرین راه که وجود دارد. یعنی امتیاز جامعه با سواد از بی سواد همین است که در جامعه بی سواد، همه تصامیم یا از روی احساسات گرفته می شود یا هم دنباله رو کسانی می شوند که دشمن وطن و مملکت هستند.
در افغانستان ما، اولا فرهنگ بنام مطالعه خیلی کم مروج است و ثانیا، با بی توجهی دولت، امکانات برای مطالعه و مکان برای مطالعه و خدمات فرهنگی و کتابخوانی نیست. فقط همانست که در مکاتب می خوانند و از طرف دیگر، یک اندیشه غلطی که حاکم شده است همه درس می خواننند که فردای کاری یا وظیفه ای چیزی بگیرند و تمام بشود. اما علم را برای علم و آگاهی و بالارفتن سطح ادراک نمی خوانند تا فردای بهتری در انتظار مملکت داشته باشیم.
جامعه ,فرهنگ ,مطالعه ,داشته ,برای مطالعه ,داشته باشند، ,قشنگ نیست ,اسمش قشنگ منبع
درباره این سایت